Μεσογείων 2

Θ έχω άσχημο τέλος το αισθάνομαι
Με ψιλοτάκουνα παπούτσια μα ακόμα χτυπημένη, θα έχω άσχημο τέλος το ξέρω
Ίσως επικίνδυνο κι όμως το ονόμασα αστείο.
Να είσαι άνθρωπος το μόνο που θα σου ζητούσα ήταν αυτό .
Φόβο δεν ένιωσα ακόμα ήταν το αστείο που με τράβαγε στο χώμα
Θα σου περάσει αν προλάβεις ΑΝ θελήσεις να προλάβεις
Προχωράω με τα χέρια μου στο πρόσωπο
Απογοήτευση όχι φόβο ούτε εξάντληση
Τα ίδια σημάδια κάθε πρωί στον καθρεύτη, θα σου περάσει αν το νιώσεις κι αν θελήσεις θα σου περάσει
Ή θα φύγω ή θα περιμένω το τέλος. Στον ουρανό το ίδιο χρώμα κοντά 17 χρόνια ,το μόνο που έμεινε ίδιο ήταν αυτό . Δεν τολμούσα για καιρό να κοιτάξω πάνω ούτε κι αυτά που έγραφα κοιτούσα. Τα είδες και δεν τα είδε κανείς ούτε εγώ. Δεν τα έγραψα για σενα σίγουρα ούτε και για μένα . Συχάθηκα . Να τρώω να κοιμάμαι να πίνω να σ’ακούω.Όλα τα συχάθηκα. Δεν το περίμενα ,θα ήταν λιγοψυχιά να το περιμένω. Αρκέστηκα στο να το ξέρω. Θα έχω άσχημο τέλος, θα έχω..