Δεν είναι εδώ Βαλκάνια σου το πα..

Μιλάς για θάνατο λές και δεν ξέρεις πως σ’ακούνε οι νεκροί κι οι από καιρό επικηρυγμένοι . Με αίματα στα χέρια κι όμως έτοιμος για το επόμενο φονικό.
Βία στη βία βάλτο καλά μες το κεφάλι σου ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ . Είσαι δούλος βλάκας ΧΑΜΕΝΟΣ αν δεν το καταλάβεις. Και αυτό θα το μάθεις μόνο έτσι ΜΕ ΒΙΑ μόνο έτσι μπορώ να στο βάλω στο μυαλό. Ήθελα να σου δώσω μια συμβουλή . Αλλά δεν θα’χε κανένα νόημα να στο εξιγήσω με λόγια έπρεπε να το δείς με τα μάτια σου . Είναι ένας κύκλος η βία ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?
Με τα μάτια θολωμένα και το στομα κλειστο δεν βρίσκω κάτι να απαντησω. Θα μείνω μέχρι να φύγεις αυτή την απάντηση βρικα μόνο. Θα μείνω μέχρι να τελειώσεις και να φυγεις.
Πές ότι θές πές με δειλή αυτό θα είναι ίσως ότι πιο βίαιο μπορεις να πεις , που δεν ξέρω καν αν θα το αντεξω. Μπορει να είσαι τυχερός και να μην το αντεξω,αλλιώς θα περιμένω εκεί να φύγεις όπως και πρίν . Δεν σε φοβάμαι λυπάμαι μόνο. Χαμένη θα μια πάντα για σενα

(Κάτι σαν) συνέχεια..

Πάντα σε άκουγα! Πάντα τα άκουγα όλα. Τα αυτιά μου όμως κλείσαν. Το μυαλό κλειστό κι αυτό, έτσι ώστε να μην το καταλάβεις κι εσύ κι εγώ. Κάποιος άλλαξε. Θα πούμε πως άλλαξα εγώ. Και δεν ήταν απλά μια εξέλιξη . Ίσως να άλλαξες κι εσύ. Δεν θα κατηγορούσα ποτέ όμως κανέναν άλλο για τα λάθη μου. Άρα εγώ άλλαξα . Δεν έχω δύναμη να ανοίξω το στόμα μου ούτε το μυαλό όυτε τα αυτιά μου. Κουράστηκα αλλά δεν ήθελα να στο πώ. Ήθελα να το καταλάβεις ,μάλλον δύσκολο. Δεν είσαι εσύ . Είναι όλοι! Είναι που είμαι χαμένη καιρό τώρα και αυτό θα το πληρώσω. Το ξέρω από μόνη μου μην πείς τίποτα. Μπορείς να φύγεις . Αν μπορείς να είσαι καλά έτσι φύγε..

Μεσογείων 2

Θ έχω άσχημο τέλος το αισθάνομαι
Με ψιλοτάκουνα παπούτσια μα ακόμα χτυπημένη, θα έχω άσχημο τέλος το ξέρω
Ίσως επικίνδυνο κι όμως το ονόμασα αστείο.
Να είσαι άνθρωπος το μόνο που θα σου ζητούσα ήταν αυτό .
Φόβο δεν ένιωσα ακόμα ήταν το αστείο που με τράβαγε στο χώμα
Θα σου περάσει αν προλάβεις ΑΝ θελήσεις να προλάβεις
Προχωράω με τα χέρια μου στο πρόσωπο
Απογοήτευση όχι φόβο ούτε εξάντληση
Τα ίδια σημάδια κάθε πρωί στον καθρεύτη, θα σου περάσει αν το νιώσεις κι αν θελήσεις θα σου περάσει
Ή θα φύγω ή θα περιμένω το τέλος. Στον ουρανό το ίδιο χρώμα κοντά 17 χρόνια ,το μόνο που έμεινε ίδιο ήταν αυτό . Δεν τολμούσα για καιρό να κοιτάξω πάνω ούτε κι αυτά που έγραφα κοιτούσα. Τα είδες και δεν τα είδε κανείς ούτε εγώ. Δεν τα έγραψα για σενα σίγουρα ούτε και για μένα . Συχάθηκα . Να τρώω να κοιμάμαι να πίνω να σ’ακούω.Όλα τα συχάθηκα. Δεν το περίμενα ,θα ήταν λιγοψυχιά να το περιμένω. Αρκέστηκα στο να το ξέρω. Θα έχω άσχημο τέλος, θα έχω..