Μήπως

Δεν θελω πια να σε θυμαμαι
τα γραφω μηπως και ξορκισω το κακο
Σκεφτηκα να κλειστω στο σπιτι
να κλαψω μηπως βαρεθω

Μα ο Παυλος μου πε σηκω φυγε
δεν βλεπεις; δεν χωρας εδω
δεν εισαι ετσι γιατι παλευεις να
σε συχαθω

Υστερα σκεφτομαι εσενα
τα χασα ολα και πανω απ ολα εμενα
Δεν ειναι υποσχεση μην περιμενεις
σκεφτηκα ομως να χαθω..
το ξερω με βαρεθηκες και ντρεπομαι γι αυτο
Στα ορια των πιθανοτητων τρεμω πως
παλι θα βρεθω

Freedom to love

Αυτή τη γαλήνη της αγκαλιάς σου που έχω λησμονήσει ,δεν είναι η αλλαγη μου που με θλίβει είναι που εγώ αλλάζω κι εσύ δεν είσαι εκεί
Πάει καιρός που τα εσβησα όλα . Τα λογια μου δεν το αποδεικνυουν αλλα και να τα καταφερνα θα ήξερες και πάλι ότι λέω ψέματα . Συχάθηκα ,σε άφησα κλεισμένο στη λεκάνη της τουαλέτας τώρα πρέπει να βρίσκεσαι επιτέλους σπίτι σου.ίσως και στην αγκαλιά της Γι’αυτό σου λεω καλυτερα στην αποχετευση Έτσι θα λέω και έτσι θέλω να λέτε όλοι σας . Όλα αυτά που ονομάσαμε άσχημα στο τώρα,ήταν η ευτυχία μας κάποτε. Θα κοροιδέψω λίγο ακόμα τον εαυτό μου, μέχρι να τελειώσεις . Όλα διαρκούν πια εδώ..Ακομα κι οι σταθμοι που ακούγαμε στο ραδιοφωνο και τώρα κλεινουν ,σαν η αγάπη μας που τέλειωσε κι αυτή

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια σου το πα..

Μιλάς για θάνατο λές και δεν ξέρεις πως σ’ακούνε οι νεκροί κι οι από καιρό επικηρυγμένοι . Με αίματα στα χέρια κι όμως έτοιμος για το επόμενο φονικό.
Βία στη βία βάλτο καλά μες το κεφάλι σου ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ . Είσαι δούλος βλάκας ΧΑΜΕΝΟΣ αν δεν το καταλάβεις. Και αυτό θα το μάθεις μόνο έτσι ΜΕ ΒΙΑ μόνο έτσι μπορώ να στο βάλω στο μυαλό. Ήθελα να σου δώσω μια συμβουλή . Αλλά δεν θα’χε κανένα νόημα να στο εξιγήσω με λόγια έπρεπε να το δείς με τα μάτια σου . Είναι ένας κύκλος η βία ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?
Με τα μάτια θολωμένα και το στομα κλειστο δεν βρίσκω κάτι να απαντησω. Θα μείνω μέχρι να φύγεις αυτή την απάντηση βρικα μόνο. Θα μείνω μέχρι να τελειώσεις και να φυγεις.
Πές ότι θές πές με δειλή αυτό θα είναι ίσως ότι πιο βίαιο μπορεις να πεις , που δεν ξέρω καν αν θα το αντεξω. Μπορει να είσαι τυχερός και να μην το αντεξω,αλλιώς θα περιμένω εκεί να φύγεις όπως και πρίν . Δεν σε φοβάμαι λυπάμαι μόνο. Χαμένη θα μια πάντα για σενα

(Κάτι σαν) συνέχεια..

Πάντα σε άκουγα! Πάντα τα άκουγα όλα. Τα αυτιά μου όμως κλείσαν. Το μυαλό κλειστό κι αυτό, έτσι ώστε να μην το καταλάβεις κι εσύ κι εγώ. Κάποιος άλλαξε. Θα πούμε πως άλλαξα εγώ. Και δεν ήταν απλά μια εξέλιξη . Ίσως να άλλαξες κι εσύ. Δεν θα κατηγορούσα ποτέ όμως κανέναν άλλο για τα λάθη μου. Άρα εγώ άλλαξα . Δεν έχω δύναμη να ανοίξω το στόμα μου ούτε το μυαλό όυτε τα αυτιά μου. Κουράστηκα αλλά δεν ήθελα να στο πώ. Ήθελα να το καταλάβεις ,μάλλον δύσκολο. Δεν είσαι εσύ . Είναι όλοι! Είναι που είμαι χαμένη καιρό τώρα και αυτό θα το πληρώσω. Το ξέρω από μόνη μου μην πείς τίποτα. Μπορείς να φύγεις . Αν μπορείς να είσαι καλά έτσι φύγε..

Μεσογείων 2

Θ έχω άσχημο τέλος το αισθάνομαι
Με ψιλοτάκουνα παπούτσια μα ακόμα χτυπημένη, θα έχω άσχημο τέλος το ξέρω
Ίσως επικίνδυνο κι όμως το ονόμασα αστείο.
Να είσαι άνθρωπος το μόνο που θα σου ζητούσα ήταν αυτό .
Φόβο δεν ένιωσα ακόμα ήταν το αστείο που με τράβαγε στο χώμα
Θα σου περάσει αν προλάβεις ΑΝ θελήσεις να προλάβεις
Προχωράω με τα χέρια μου στο πρόσωπο
Απογοήτευση όχι φόβο ούτε εξάντληση
Τα ίδια σημάδια κάθε πρωί στον καθρεύτη, θα σου περάσει αν το νιώσεις κι αν θελήσεις θα σου περάσει
Ή θα φύγω ή θα περιμένω το τέλος. Στον ουρανό το ίδιο χρώμα κοντά 17 χρόνια ,το μόνο που έμεινε ίδιο ήταν αυτό . Δεν τολμούσα για καιρό να κοιτάξω πάνω ούτε κι αυτά που έγραφα κοιτούσα. Τα είδες και δεν τα είδε κανείς ούτε εγώ. Δεν τα έγραψα για σενα σίγουρα ούτε και για μένα . Συχάθηκα . Να τρώω να κοιμάμαι να πίνω να σ’ακούω.Όλα τα συχάθηκα. Δεν το περίμενα ,θα ήταν λιγοψυχιά να το περιμένω. Αρκέστηκα στο να το ξέρω. Θα έχω άσχημο τέλος, θα έχω..

Για το Γυφτ@κι που κοιτούσε ψηλ@...

Δεν θα κάνω διάλογο γιατί δεν ήταν αυτό που είχα ανάγκη στον χώρο που βρισκόμαστε. Δεν έχω και καμία όρεξη να αντιπαρατεθώ με κανέναν γι’αυτά που θα πω. Δεν είμαι επιθετική είναι ανάγκη όμως του ανθρώπου να εκφράζετε χωρίς απαραίτητα να συνδιαλέγετε .Με αυτά που θα πω επομένως συμφωνείτε όλοι! Χαίρομαι που συμφωνείτε λοιπόν!( Τρείς προτάσεις- τρία δεν, η θετική μου ενέργεια πήγε για καφέ!)

θα περιμένατε(αν περιμένατε κάτι)να αρχίσω να αραδιάζω τα κατεβατά αναλύοντας κάτι συγκεκριμένο, πράγμα που δεν θα κάνω. Ας το ονομάσουμε πρώτη ανάρτηση(πιθανότατα και τελευταία).Ο Πέτρος σε τόνο αρκετά χλευαστικό θα έλεγα αναρωτήθηκε τι θα γράφω σ’αυτό το blog. Βλακία του!! Γνωρίζοντας πόσο φλύαρη είμαι αλλά και άλλο πόσο μπορώ να γίνω ακόμα η σκέψη του ήταν απερίσκεπτη. Τώρα αρχίζω να γίνομαι κυνική κάτι για το οποίο με κατηγορεί πολύ συχνά ο Λάσκι .Μπορεί να έχεις δίκιο τελικά! Εριστική ,μηδενίστρια, μια του ύψους και μια του βάθους… ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ,και κατηγορήθηκα και γι’ αυτό αλλά δεν είναι της παρούσης

Για όλο αυτό φταίει για ακόμα μια φορά ο Άγγελος (υπαίτιος μεγάλων κακών που δυστυχώς όμως δεν κατάφερα ποτέ να μισήσω κι ας το άξιζε πιθανότατα!

Γιατί είναι το όνειρο μου και μόνο εγώ ξέρω πόσο μου στοίχισε να ονειρευτώ....
Αυτό ήταν .Ακόμα μια φορά που είπες αυτό που αισθανόμουν αλλά δεν είχα λόγια να το πώ! Φτιάξε ένα όνειρο και υπηρέτησε το . Πίστευα αυτή την κουβέντα όσο τίποτα κι ας μην είχα κανένα όνειρο. Ήθελα όμως να ονειρευτώ . Και μάλλον τα κατάφερα με λίγη βοήθεια απο τα εξωτερικά αλλά τα κατάφερα και ήμουν ήρεμη πια .Μικρό, μεγάλο, με αλλόκοτη μορφή, αποδεκτό ή όχι αυτό ήταν . Και είναι δηλαδή. Αν και όπως είπα θα σου άξιζε να σε μισήσω μιας και υποτίμησες ιδιαίτερα το μυαλό μου η τουλάχιστον προσπάθησες να πιστέψεις πως με έκανες να αισθανθώ έτσι ήσουν και πάλι εγώ. Νόμιζα πως μοιάζαμε τρομακτικά ώσπου είδα πόσο φυγόπονος ήσουν και συνειδητοποίησα απλά πως έκανα λάθος . Υπομονή αυτή η γαμημένη λέξη που με κυνηγάει και μπορεί κάποιες φορές να με πνίγει. Ναι ναι αυτό ήταν κάτι που σίγουρα δεν είχες. Τέλος πάντων δεν νομίζω πως θα το διαβάσεις άλλωστε ποτέ, μπορεί βέβαια διαβάζοντας κάποιος φίλος σου την περιγραφή να σε αναγνωρίσει και να μεσολαβήσει κάπως αλλά σχεδόν πρώτη φορά μπορώ να σου πω πως ΧΕΣΤΗΚΑ!